غذا خوردن امری ضروری و واجب است، زیرا بدن انسان مرکب از عناصر و اخلاط و اینها دائم در حال تغییر و تبدیل و تحلیل هستند؛ بنابراین جایگزینی مداوم آن‌ها ضروری است و این جایگزینی با کمک غذا (مخصوصا غذای معتدل از نظر کمیت و کیفیت) صورت می‌گیرد پس برای حفظ صحت واجب است که به غذاهای سالم به اندازه لازم اکتفا نمود.

1. مقدار غذا نباید به قدری زیاد باشد که باعث فساد گردد. همچنین نباید آن قدر کم باشد که باعث ضعف و لاغری و سقوط قوت شود.
2. زمانی که هنوز مقداری اشتها به غذا وجود دارد، باید دست از غذا خوردن کشید.
3. سکون و آرامش بعد از غذا ضروری است، زیرا سکون برای هضم کامل لازم است. البته چند قدم حرکت کردن بعد از غذا مفید است چرا که سبب قرار گرفتن غذا در عمق معده می‌گردد. به طور کلی حرکت خفیف بعد از غذا مناسب است ولی حرکات شدید توصیه نمی‌شود.
4. نباید بدون اشتهای واقعی غذا میل شود. از سوی دیگر در زمان گرسنگی واقعی نباید غذا خوردن را به تاخیر انداخت، زیرا این کار موجب ریخته شدن صفرا و مواد نامناسب به معده میگردد. تأخیر در خوردن غذا بیش از نیم ساعت و حداکثر یک ساعت زیان‌آور است.
5. غذاهای مختلف نباید در یک وعده مصرف شود، چون سبب تحیر طبیعت و سوء هضم می‌شود.
6. زمانی که غذا هنوز در معده قرار دارد و هضم نشده است، باید از مصرف هرگونه خوراکی دیگر پرهیز شود. زیرا سبب عدم هضم و فساد هر دو غذا می‌شود.
7. رعایت عادات در دفعات غذا و کیفیت و کمیت و اوقات غذا خوردن لازم است، زیرا عادت حکم طبیعت دوم را دارد و به هم زدن ناگهانی آن زیان‌آور است.
8. باید از مداومت در یک نوع غذا پرهیز شود.
9. زیاده‌روی در خوردن هر کدام از غذاها می‌تواند منجر به عوارض شود، چنان که ترشیجات موجب ضعف و لاغری بدن می‌شوند و برای عصب‌ها زیان‌آور هستند. غذاهای بی‌مزه موجب کاهش اشتها و دلزدگی از غذا می‌شوند و غذاهای شیرین و چرب اشتها را از بین می‌برند و بدن را گرم می‌نمایند. غذاهای شور نیز لاغری و خشکی می‌آورند و برای چشم مضر هستند، بنابراین در هیچ ‌کدام نباید افراط نمود.
10. زیان غذاهای شیرین و چرب را با غذاهای ترش می‌توان برطرف نمود و بالعکس. هم‌چنین مشکل غذاهای بی مزه با شوری و تندی قابل رفع است.
11. استمرار در پرهیز غذایی و گرفتن رژیم‌های سخت بدن را ضعیف می‌نماید. منظور از استمرار بیش از ۴۰ روز می‌باشد.

مقاربت بعد از غذا و پیش از آن که بیش‌تر غذا از معده عبور کرده باشد، باعث فساد هضم می‌گردد. همان گونه که تحرک شدید بعد از غذا هضم را ضعیف می‌کند، نزدیکی جنسی بعد از غذا نیز معده را ضعیف می‌سازد به خصوص در کسانی که ذاتاً معد‌ه‌ای ضعیف دارند.
حمام و غذا
1- اگر پس از خوردن غذا به حمام بروند و یا هنگامی که خواب طولانی نداشته‌، هضم غذا کامل نشده است و فضولات دفع نگردیده، استحمام کنند، غذا به صورت خام در بدن منتشر و سبب تولید انسداد می‌گردد.
2- حمام رفتن قبل از غذا باعث دفع فضولات هضم سوم از اعضا شده باد معده و امعاء را پراکنده نموده و بدن را برای قبول غذای تازه مهیا می‌سازد.

اگر بعد از خوردن غذا برای شخص غم و اندوه عارض گردد، هضم او را مختل می‌نماید زیرا حرارت غریزی را پنهان می‌سازد و تنفس به طور کامل انجام نمی‌شود و خواب از چشم غم‌زده می‌رود. ترس، خشم و غضب نیز هم همین اثر را دارند. با این اختلاف که حرارت غریزی و مفید را به غیرطبیعی و سوزاننده تبدیل نموده و شخص را دچار آشفتگی و اضطراب می‌سازند و هضم و جذب غذا را قبل از آن که کامل شده باشد، مختل می‌کنند.

غذایی داغ حتی اگر خلط آن خوب باشد یعنی غذای مفیدی باشد، معده را سست نموده و باعث تباهی و خرابی هضم شده و سر را سنگین نموده آن را از ‌بخار پر می‌کند. غذای خیلی سرد هم ضرر دارد معده را فرو می‌نشاند و هاضمه را خراب می‌نماید. در این حال غذا به صورت نضج نیافته (نپخته) از معده رد می‌شود و خام و بدون تغییر لازم باقی می‌ماند و بدن نمی‌تواند از آن بهره‌هایی بگیرد.

اگر غذایی پسندیده و خلط آن بهتر از غذایی باشد که شخص به خوردن آن عادت دارد، بهتر است که باز هم شخص از نوع دوم یعنی آن چه عادت دارد استفاده کند؛ مگر آن که مزاج به تدریج و کم‌کم به غذای اول یعنی غذایی که عادت ندارد ولی مفیدتر و دارای خلط خوب می‌باشد عادت کند. در مواردی که غذای معمولی و عادت یافته، خیلی زیان بخش باشد به مراعات چنین تدبیری لازم نیست.

اگر غذا با میل و اشتها خورده شود و خورنده از آن لذت ببرد، معده هم بهتر آن را در خود جای می‌دهد، می‌فشارد و هضم می‌کند؛ بالعکس معده غذایی را که شخص از روی بی‌میلی بخورد و از آن لذت نبرد، محکم در بر نمی‌گیرد و طبعا هضم آن نیز به خوبی انجام نمی‌شود.

بر حسب نوع کار غذای اشخاص فرق می‌کند. افرادی که کار سخت و دشوار دارند، باید غذاهای سنگین‌تر مصرف کنند اما در صورتی که شخص کم‌تحرک باشند، چون چیزی از بدنش تحلیل نمی‌رود، اندک غذای کم قوت نیز برای او کافی است.